بررسی میزان شیوع ابتلا به اختلال روان پزشکی در مرتکبین به قتل ارجاع شده به کمیسیون روان پزشکی پزشکی قانونی خراسان رضوی از سال 1392 تا 1393

هدف: این مطالعه با هدف تعیین شیوع ابتلا به اختلال روان­ پزشکی در مرتکبین به قتل ارجاع شده به کمیسیون روان­ پزشکی پزشکی قانونی خراسان رضوی از سال 1392 تا 1393 می­باشد. روش: روش تحقیق در این پژوهش از نوع گذشته نگر- توصیفی می­ باشد. جامعه آماری این تحقیق پرونده­ های مربوط به مرتکبین قتل ارجاعی به پزشکی قانونی خراسان رضوی از فروردین 1392 تا پایان اسفند 1393 می ­باشد، که با بررسی این پرونده­ ها و نتایج کمیسیون­ های روان­ پزشکی مربوطه، چک لیستی طراحی شده است که توسط آن اطلاعات کمی و کیفی استخراج و ثبت شد و در پایان یافته ­ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ ها: در مطالعه حاضر از مجموع 90 پرونده مورد بررسی، 44 مورد (49/4 درصد معتبر) مربوط به سال 92 و 45 مورد (50/6 درصد معتبر) مربوط به سال 93 می­باشد. 55/2 درصد قاتلین سابقه اعتیاد و یا تداوم مصرف آن را داشتند. در این میان 17/2 درصد سابقه بیماری روانی که توسط پزشک تشخیص گذاری شده بود داشتند. 31/8 درصد سابقه مصرف داروی اعصاب و روان، 17 درصد سابقه بستری در بیمارستان روان ­پزشکی، 70/1 درصد سابقه خودزنی و 28/7 درصد سابقه اقدام به خودکشی را ذکر نمودند. مجموعاً 36/7 درصد واجد نوعی اختلال روانی بودند و 12/8 درصد مسئول اعمال خود شناخته نشدند. نتیجه گیری: طبق آمار به دست آمده این پژوهش 61/7 درصد قاتلین اختلال عمده روان­ پزشکی نداشتند اما این به معنی برخورداری این افراد از سلامت روانی نمی­ باشد و حداقل این افراد در حوزه مهارت­ های ارتباطی و حل مسئله، کنترل خشم و قضاوت کلی دارای نقص بودند و این موضوع به نیاز جامعه برای برنامه ریزی جهت ارتقاء سطح سلامت روانی افراد، آموزش مهارت­ های زندگی (کنترل استرس، کنترل خشم و...) و پیش گیری از جرم ­های همراه با خشونت مانند قتل اشاره دارد.